12/4/2013 Οστεοπόρωση – Μια σιωπηλή νόσος με προτίμηση στις γυναίκες διαβάστε περισσότερα »

Συστήστε αυτόν τον ιατρό στο:

  • Btn-facebook
  • Tweet
  • Btn-email

Ο Γιατρός

Ο Νίκος Λασανιάνος είναι Ορθοπαιδικός Χειρουργός Τραυματολόγος. Είναι πτυχιούχος της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ι

διαβάστε περισσότερα

Εκπαίδευση/Μεταπτυχιακά

  • Πτυχίο Ιατρικής - Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
  • Διδακτορική Διατριβή - Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών
  • Μεταπτυχιακός τίτλος σπουδών - Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών

Ώρες λειτουργίας

  • Δέχεται κατόπιν ραντεβού τις εξής μέρες και ώρες:
  • Δευτέρα 17.30 - 21.30
  • Τρίτη 17.30 - 21.30
  • Τετάρτη 17.30 - 21.30
  • Πέμπτη 17.30 - 21.30
  • Παρασκευή 17.30 - 21.30

Συνεργασία με νοσοκομεία

  • logo
    ΕΡΡΙΚΟΣ ΝΤΥΝΑΝ

Μέλος Συλλόγων

  • Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών
    Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών
  • Ελληνικό Ίδρυμα Οστεοπόρωσης
    Ελληνικό Ίδρυμα Οστεοπόρωσης
  • GENERAL MEDICAL COUNCIL
    GENERAL MEDICAL COUNCIL
  • Ελληνική Εταιρεία Χειρουργικής Ορθοπεδικής και Τραυματιολογίας
    Ελληνική Εταιρεία Χειρουργικής Ορθοπεδικής και Τραυματιολογίας
  • Osteosynthesis and Trauma Care Hellas
    Osteosynthesis and Trauma Care Hellas
Μελίνας Μερκούρη 20, Νέο Ηράκλειο, Αθήνα TK 14122

Οστεοπόρωση – Μια σιωπηλή νόσος με προτίμηση στις γυναίκες

12/4/2013

Το άρθρο του γιατρού στο nowdoctor.gr

Το άρθρο του γιατρού στο enikos.gr

Το άρθρο του γιατρού στο real.gr

Το άρθρο του γιατρού στο markos.tv

Το άρθρο του γιατρού στο karditsalive.net

Οστεοπόρωση – Μια σιωπηλή νόσος με προτίμηση στις γυναίκες

10/4/2013

Η Οστεοπόρωση έχει αναγνωριστεί τις τελευταίες δεκαετίες ως ένα πρόβλημα υγείας υψίστης σημασίας, χαρακτηριζόμενο από ελάττωση της μάζας των οστών, τα οποία καθίστανται πορώδη και εύθραυστα. Παρόμοια, αλλά ηπιότερη κατάσταση, είναι η Οστεοπενία, κατά την οποία το οστό είναι πιο αραιωτικό από το φυσιολογικό, αλλά όχι στο βαθμό της οστεοπόρωσης.

Ποιοι παράγοντες καθορίζουν τη δύναμη των οστών;

Η οστική μάζα και η οστική πυκνότητα καθορίζονται από την ποσότητα του οστού εντός του σκελετού. Γενικώς, όσο μεγαλύτερη είναι η πυκνότητα του οστού, τόσο μεγαλύτερη είναι η δύναμη και η αντοχή του. Η οστική πυκνότητα επηρεάζεται σημαντικά από την κληρονομικότητα, τους περιβαλλοντικούς παράγοντες, καθώς και τη λήψη ορισμένων φαρμάκων. Για παράδειγμα, οι άντρες έχουν πιο πυκνά οστά από τις γυναίκες και οι αφρικανές γυναίκες έχουν υψηλότερη οστική πυκνότητα από τις Ευρωπαίες ή τις Ασιάτισσες. Κατά τη διάρκεια της ζωής, η οστική πυκνότητα φτάνει τις υψηλότερες τιμές της γύρω στην ηλικία των 25 ετών και διατηρείται σε αυτές τις τιμές για περίπου 10 χρόνια. Μετά την ηλικία των 35, τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες χάνουν 0,3-0,5% της οστικής τους πυκνότητας κάθε χρόνο.

Κατάταξη της Οστεοπόρωσης

Η οστεοπόρωση κατατάσσεται σε Πρωτογενή ή Δευτερογενή, ανάλογα με την αιτία που την προκαλεί.

Πρωτογενής οστεοπόρωση είναι εκείνη η μορφή της νόσου που αποδίδεται στις φυσιολογικές αλλαγές που συμβαίνουν σε διάφορες φάσεις της ζωής μας, όπως π.χ. η εμμηνόπαυση στις γυναίκες.
Η Δευτερογενής οστεοπόρωση είναι το αποτέλεσμα προϋπάρχουσας κατάστασης, δηλαδή κάποιας νόσου (λ.χ. ρευματοειδής αρθρίτιδα) ή χρόνιας λήψης φαρμάκων (λ.χ. κορτιζόνης).
Ενδεικτικά αναφέρονται και πιο ειδικές μορφές οστεοπόρωσης, όπως η Οστεοπόρωση της Κύησης & της Γαλουχίας.

Η πρωτογενής οστεοπόρωση, με την οποία θα ασχοληθούμε περαιτέρω, υποδιαιρείται ως εξής:

Τύπου Ι Οστεοπόρωση, η οποία αφορά το γυναικείο πληθυσμό και συμβαίνει μετά την εμμηνόπαυση. Ως κύρια αιτία της μετεμμηνοπαυσιακής οστεοπόρωσης θεωρείται η πτώση των επιπέδων οιστρογόνων και κατ’ επέκταση η εξασθένιση της προστατευτικής δράσης τους στον οστικό μεταβολισμό.
Τύπου ΙΙ ή Γεροντική Οστεοπόρωση, η οποία αποδίδεται στις εκφυλιστικές διαδικασίες της γήρανσης και η οποία μπορεί να αφορά τόσο στο γυναικείο όσο και στον αντρικό πληθυσμό. Όλοι οι άνθρωποι χάνουν οστική μάζα μεγαλώνοντας, ωστόσο κάποιοι τη χάνουν με γρηγορότερο ρυθμό και σε μεγαλύτερες ποσότητες. Αυτό σημαίνει πως η οστεοπόρωση δε θα εμφανιστεί σε όλους τους ηλικιωμένους, είναι όμως πιο συχνή σε αυτούς.
Χαρακτηριστικά της Οστεοπόρωσης

Η Οστεοπόρωση έχει δύο βασικά χαρακτηριστικά:

α) Είναι μια νόσος με σαφή προτίμηση στις γυναίκες και ειδικά σε αυτές της μετεμμηνοπαυσιακής ηλικίας. Όπως προαναφέρθηκε, οι γυναικείες ορμόνες του φύλου (οιστρογόνα) προστατεύουν τα οστά. Κατά την εμμηνόπαυση όμως, τα επίπεδα των οιστρογόνων μπορεί να πέσουν απότομα. Αν μάλιστα η εμμηνόπαυση συμβεί σε νεαρή ηλικία, ο κίνδυνος οστεοπόρωσης αυξάνει. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και για λόγους τεχνητούς, όπως η χειρουργική αφαίρεση των ωοθηκών (όπου παράγονται τα οιστρογόνα). Αν στα προηγούμενα συνυπολογιστεί πως οι γυναίκες έχουν λεπτότερα και πιο ελαφριά οστά από τους άντρες, τότε ολοκληρώνεται ο κύκλος των εξηγήσεων για την προτίμηση της οστεοπόρωσης στο γυναικείο πληθυσμό.

β) Είναι μια νόσος σιωπηλή, δηλαδή μπορεί να υπάρχει στην/στον ασθενή για χρόνια, προτού εκδηλωθεί μέσω των συμπτωμάτων που θα προκαλέσει. Τα πιο ηχηρά και συχνά από αυτά τα συμπτώματα είναι τα λεγόμενα οστεοπορωτικά κατάγματα, τα οποία παράγονται με πολύ μικρή βία (ακόμα και με ένα απλό σκύψιμο) και για τα οποία ευθύνεται η πολύ αδύνατη κατάσταση και μικρή αντοχή των οστών. Οι κυριότερες εντοπίσεις των οστεοπορωτικών καταγμάτων είναι η Σπονδυλική Στήλη, τα Πλευρά, τα Ισχία και οι Καρποί. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός πως οστεοπορωτικό κάταγμα θα συμβεί σε περίπου μία στις δύο γυναίκες άνω των 50 ετών. Ακόμα πιο εντυπωσιακός είναι ο υπολογισμός ότι η πιθανότητα να υποστεί οστεοπορωτικό κάταγμα στο ισχίο μια γυναίκα, είναι τουλάχιστον ίση με το σύνολο των πιθανοτήτων να προσβληθεί από καρκίνο του μαστού, ωοθηκών και μήτρας!

Συμπτώματα Οστεοπορωτικών καταγμάτων

Η συμπτωματολογία των οστεοπορωτικών καταγμάτων εξαρτάται από την εντόπισή τους. Για παράδειγμα, συμπιεστικά οστεοπορωτικά κατάγματα των σπονδυλικών σωμάτων μπορεί να προκαλέσουν ζωστηροειδή πόνο που ακτινοβολεί από την πλάτη προς τις πλευρές ή τα πόδια. Η δημιουργία πολλαπλών οστεοπορωτικών σπονδυλικών καταγμάτων οδηγεί σε χρόνιο πόνο που εντοπίζεται χαμηλά στη μέση, απώλεια ύψους του ασθενούς και συχνά κυφωτικές παραμορφωτικές αλλοιώσεις που δημιουργούν μια έντονη καμπούρα. Τα επαναλαμβανόμενα σπονδυλικά οστεοπορωτικά κατάγματα, πέρα από τις παραμορφωτικές αλλαγές στη στάση του ασθενούς, μπορεί να προκαλέσουν και νευρολογική σημειολογία, λόγω πίεσης νεύρων του Νωτιαίου Μυελού. Ευτυχώς, μπορούν, στην πλειονότητά τους, να αντιμετωπιστούν με σύγχρονες, ειδικές χειρουργικές τεχνικές, όπως η σπονδυλοπλαστική ή η κυφοπλαστική. Σε αντίθετη περίπτωση, η κυφωτική παραμόρφωση που τα συνοδεύει, μπορεί να προκαλέσει τέτοια πίεση στο θώρακα που να δυσχεραίνει ακόμα και την αναπνευστική λειτουργία, καθιστώντας τον ασθενή επιρρεπή σε αναπνευστικές λοιμώξεις.

Άλλο παράδειγμα αποτελούν τα κατάγματα του ισχίου που προκαλούνται από γλίστρημα ή πέσιμο και τα οποία συνοδεύονται από έντονο πόνο στην περιοχή του ισχίου και πλήρη αδυναμία ορθοστάτησης και βάδισης. Τα κατάγματα του ισχίου σχεδόν πάντα απαιτούν χειρουργική αντιμετώπιση, η οποία όχι μόνο θα μειώσει τον πόνο, αλλά θα επιτρέψει και την άμεση κινητοποίηση του ασθενούς.

Ποιες είναι οι συνέπειες της Οστεοπόρωσης;

Τα οστεοπορωτικά κατάγματα είναι υπεύθυνα για τον πόνο και τη δυσκινησία και γενικότερα τη μειωμένη ποιότητα ζωής που συνεπάγονται. Η αποκατάσταση των ασθενών που υφίστανται οστεοπορωτικό κάταγμα ισχίου, μπορεί να καταστεί μακροχρόνια, ενώ συνδέεται και με υψηλά ποσοστά επιπλοκών θνησιμότητας. Οι μεγάλης ηλικίας ασθενείς μπορεί να αναπτύξουν λοιμώξεις αναπνευστικού ή ουροποιητικού, λόγω της αδυναμίας άμεσης κινητοποίησης, ενώ ακόμα πιο απειλητικές μπορεί να είναι επιπλοκές όπως η φλεβική θρόμβωση ή η πνευμονική εμβολή, λόγω μεταφοράς θρόμβων αίματος στους πνεύμονες. Οι επιπλοκές μπορεί να αφορούν και σε ένα νέο οστεοπορωτικό κάταγμα, καθώς έχει υπολογιστεί πως το 20% των μετεμμηνοπαυσιακών γυναικών που έχουν υποστεί σπονδυλικό οστεοπορωτικό κάταγμα, θα υποστούν ένα νέο εντός του επόμενου έτους. Όσον αφορά στη θνησιμότητα, έχει υπολογιστεί πως το 20% των οστεοπορωτικών γυναικών με κάταγμα ισχίου ενδέχεται να καταλήξουν κατά τη διάρκεια του επόμενου χρόνου.

Πώς διαγιγνώσκεται η Οστεοπόρωση;

Μία απλή ακτινογραφία μπορεί να αποκαλύψει την εγκατεστημένη οστεοπόρωση, καθώς το οστό θα απεικονίζεται πιο αραιωτικό από το φυσιολογικό. Δυστυχώς όμως, καθ’ ότι ο απλός ακτινολογικός έλεγχος δεν αποτελεί ειδική εξέταση, όταν οι ακτινογραφίες θα είναι σε θέση να ανιχνεύσουν την οστεοπόρωση, τουλάχιστον το 30% του οστού θα έχει ήδη χαθεί. Επιπλέον, η ακτινολογική απεικόνιση μπορεί να επηρεάζεται από τεχνικά θέματα (όπως ο χρόνος έκθεσης του φιλμ) που καθιστούν τις ακτινογραφίες μη αξιόπιστες. Η εξέταση εκείνη που θεωρείται ειδική για την ποιοτική και ποσοτική ανίχνευση της οστεοπόρωσης, ονομάζεται εξέταση οστικής πυκνότητας και για τη διενέργειά της χρησιμοποιούνται διάφορες τεχνικές. Η πιο κοινή είναι η μέτρηση οστικής πυκνότητας με διπλή φωτονιακή απορροφησιομέτρηση, επονομαζόμενη και DEXA Scan. Η εξέταση αυτή χρησιμοποιεί χαμηλής ενέργειας ακτίνες Χ, ικανές να ανιχνεύουν περιοχές με χαμηλά ποσοστά απώλειας οστού. Το DEXA Scan μετράει την οστική πυκνότητα στο ισχίο, στη σπονδυλική στήλη και στο αντιβράχιο, είναι ακριβής εξέταση, διαρκεί περίπου 15 λεπτά και εκθέτει τον ασθενή σε πολύ χαμηλή δόση ακτινοβολίας (λιγότερη από το 1/10 της ακτινοβολίας μιας απλής ακτινογραφίας θώρακος). Η οστική πυκνότητα του ασθενούς μετράται συγκριτικά με την οστική πυκνότητα νέων ασθενών της ίδιας φυλής και φύλου (T-Score) ή με την οστική πυκνότητα ασθενών της ίδιας ηλικίας, της ίδιας φυλής και φύλου (Z-Score). Βάσει αυτών των μετρήσεων, η Οστεοπόρωση ορίζεται ως οποιαδήποτε τιμή T-Score μικρότερη του -2,5 ενώ η Οστεοπενία ορίζεται ως οποιαδήποτε τιμή T-Score μεταξύ -1 και -2,5.

Ποιος πρέπει να κάνει έλεγχο Οστικής πυκνότητας;

Βάσει των οδηγιών του διεθνούς ιδρύματος Οστεοπόρωσης, υπάρχουν συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων που θα πρέπει να ελέγχονται με Dexa Scan, οι οποίες είναι οι εξής:

Όλες οι μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες κάτω των 65 με έναν η περισσότερους παράγοντες κινδύνου

Παράγοντες Κινδύνου: Λεπτό και αδύνατο σώμα, Οικογενειακό ιστορικό (π.χ. αν η μητέρα σας είχε οστεοπόρωση), Κάπνισμα, Υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, Καθιστική ζωή και έλλειψη εκγύμνασης, Δίαιτα χαμηλή σε Ασβέστιο, Έλλειψη βιταμίνης D και γενικώς πτωχή διατροφή, Χαμηλά επίπεδα Οιστρογόνων στις γυναίκες και χαμηλά επίπεδα Τεστοστερόνης στους άντρες, Χρόνιες λοιμώξεις όπως η Ρευματοειδής Αρθρίτιδα ή Ηπατικές λοιμώξεις, Υπερθυρεοειδισμός ή Υπερπαραθυεοειδισμός, Χρόνια ακινησία και Κλινοστατισμός (όπως μετά από ένα εγκεφαλικό επεισόδιο), Χρόνια φαρμακευτική αγωγή με φάρμακα όπως Κορτικοστεροειδή, Ηπαρίνη, Φαινυτοίνη

Όλες οι γυναίκες άνω των 65, ανεξαρτήτως παραγόντων κινδύνου
Άνδρες 50 έως 69 ετών με παράγοντες κινδύνου
Άνδρες άνω των 70 ετών
Μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες που έχουν υποστεί κάταγμα (αν και σε αυτές συνίσταται η έναρξη αντιοστεοπορωτικής αγωγής ανεξαρτήτως οστικής πυκνότητας).
Ασθενείς που κάνουν χρόνια χρήση Κορτιζόνης
Γυναίκες που έχουν μία από τις τουλάχιστον 50 παθήσεις που σχετίζονται με Οστεοπόρωση (Ο γιατρός σας θα πρέπει να σας παρουσιάσει τη σχετική λίστα)
Θα πρέπει να σημειωθεί πως, εκτός από το DEXA Scan, υπάρχουν και άλλες μέθοδοι μέτρησης της οστικής πυκνότητας, οι οποίες συνοπτικά αναφέρονται:

pDXA: Μετράει την οστική πυκνότητα σε περιφερικά οστά, όπως στο βραχιόνιο, στα δάκτυλα και στην πτέρνα
SXA: Χρησιμοποιείται για τη μέτρηση της οστικής πυκνότητας στην πτέρνα
QCT: Η μέθοδος αυτή γίνεται με τη βοήθεια αξονικού τομογράφου. Μετράει τις πυκνότητες στα οστά του κατώτερου τμήματος της σπονδυλικής στήλης
QUS: Χρησιμοποιεί τους υπερήχους και μετράει την πυκνότητα σε πτέρνα, δάχτυλα και κνήμη

Ποιος πρέπει να λάβει αγωγή κατά της Οστεοπόρωσης;

Τα αποτελέσματα της μέτρησης οστικής πυκνότητας θα κατευθύνουν το γιατρό να αποφασίσει τον τρόπο αντιμετώπισης της νόσου και την αποφυγή των καταγμάτων. Η μέτρηση αυτή καθ’ εαυτή, ειδικά αν αφορά τιμές οριακές, μπορεί να μην είναι επαρκής για την απόφαση που πρέπει να ληφθεί. Σε αυτή την περίπτωση, θα πρέπει να συνυπολογιστούν και οι παράγοντες κινδύνου για οστεοπόρωση που έχει ο κάθε ασθενής, το ατομικό αναμνηστικό του και η παρούσα κλινική εικόνα.

Οι κατευθυντήριες οδηγίες του Ελληνικού Ιδρύματος Οστεοπόρωσης, όσον αφορά σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες και άνδρες άνω των 50 ετών, περιλαμβάνουν τα εξής:

Τ-Score > -1: Οι περισσότεροι άνθρωποι με φυσιολογική οστική πυκνότητα (T-Score -1 και υψηλότερο στη διενεργηθείσα εξέταση), δε χρειάζεται να λάβουν φαρμακευτική αγωγή για οστεοπόρωση
-2,5 < T-Score < -1: Οι ασθενείς με αυτά τα επίπεδα μέτρησης έχουν χαμηλή οστική πυκνότητα (οστεοπενία). Θα πρέπει να λάβουν φαρμακευτική αγωγή, αν υπάρχουν αντικειμενικοί προδιαθεσικοί παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο για οστεοπόρωση και κάταγμα
T-score < -2,5: Οι ασθενείς αυτοί θεωρούνται οστεοπορωτικοί και πρέπει να λάβουν κάποιου είδους φαρμακευτική αγωγή
Ασθενείς με διαγνωσμένο κάταγμα πρέπει να λάβουν αγωγή, ανεξαρτήτως μέτρησης T-Score
Ενδιάμεσες περιπτώσεις ασθενών: Στους οστεοπενικούς ασθενείς, η απόφαση του γιατρού είναι δύσκολη, σχετικά με το αν πρέπει να χορηγηθεί θεραπεία ή όχι. Ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια, και χάρη στην έρευνα γύρω από την Οστεοπόρωση, έχει αναπτυχθεί ένα εργαλείο (δείκτης FRAX), τo οποίο χρησιμοποιεί τη μέτρηση οστικής πυκνότητας, καθώς και άλλες παραμέτρους του ιστορικού του ασθενούς, ώστε να υπολογίσει τον κίνδυνο κατάγματος τα προσεχή 10 χρόνια και να κατευθύνει το γιατρό προς την σωστή απόφαση. Για τον υπολογισμό του πολύ χρήσιμου δείκτη FRAX, ο ιατρός σας μπορεί να χρησιμοποιήσει την ανοικτή – δωρεάν εφαρμογή του στο διαδίκτυο που παρέχεται από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (WHO).
Επίσης, έχει αναπτυχθεί μία σειρά εξειδικευμένων βιοχημικών δεικτών οστικής εναλλαγής (CTX, NTX ορού, NTX ούρων, Αλκαλική Φωσφατάση, Υδροξυπρολίνη κ.ά.), οι οποίοι, σε συνδυασμό με τους κλασσικούς βιοχημικούς δείκτες (Ασβέστιο, Φώσφορο, κ.α.), δίνουν την εικόνα του ρυθμού οστικής απώλειας. Η σημασία των δεικτών αυτών είναι πολύ σημαντική, καθώς επιτρέπουν μία δυναμική αποτύπωση της νόσου, συμπληρώνοντας τη μέτρηση οστικής πυκνότητας που συνιστά μία στατική, στο χρόνο, μέτρηση (στιγμιότυπο). Σε κάθε περίπτωση, και ειδικά αν βρίσκεστε σε οριακές τιμές μέτρησης σχετικά με τη λήψη αγωγής ή όχι, η παρέμβαση εξειδικευμένου, για την Οστεοπόρωση, γιατρού καθίσταται απαραίτητη και αναντικατάστατη.

Ποια είναι η θεραπεία της Οστεοπόρωσης;

O σκοπός της αντιοστεοπορωτικής θεραπείας είναι η πρόληψη των καταγμάτων. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί, είτε με τη μείωση της οστικής απώλειας, είτε με την αύξηση της οστικής παραγωγής. Παράλληλα με τη φαρμακευτική θεραπεία, ο ασθενής θα πρέπει να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα πρόληψης για την αποφυγή της οστεοπόρωσης. Τα μέτρα αυτά και οι ενδεικνυόμενες θεραπείες είναι:

Αλλαγή του τρόπου ζωής που να περιλαμβάνει τη διακοπή του καπνίσματος, τη μείωση της κατανάλωσης αλκοόλ, την τακτική άσκηση και τη σωστή διατροφή με επαρκείς ποσότητες ασβεστίου και βιταμίνης D
Σε ασθενείς που υποφέρουν ήδη από οστεοπορωτικά κατάγματα, θα πρέπει να χορηγηθεί εξειδικευμένη, ανά περίπτωση, αναλγητική αγωγή. Σημαντικό αναλγητικό ρόλο παίζει η Καλσιτονίνη, φάρμακο που στο παρελθόν χρησιμοποιήθηκε και για την αντιμετώπιση της Οστεοπόρωσης
Φαρμακευτική αγωγή που στοχεύει στην αύξηση της οστικής παραγωγής, όπως η Τεριπαρατίδη (Forsteo)
Φαρμακευτική αγωγή που στοχεύει στη μείωση της οστικής απώλειας. Τα Διφωσφονικά είναι τα πιο διαδεδομένα φάρμακα στην καταπολέμηση της νόσου. Τέτοια είναι τα εξής: Αλεδρονάτη (Fosamax), Ριζεδρονάτη (Actonel), Ραλοξιφαίνη (Evista), Ιβανδρονάτη (Boniva), Ζολεδρονάτη (Reclast).
Παρόμοια δράση έχει και μια πιο πρόσφατη (εγκεκριμένη από το FDA μόλις το 2010) και υποσχόμενη ουσία, το Denosumab (Prolia).
Σε καμιά περίπτωση, δε θα πρέπει οι ασθενείς να λάβουν φάρμακα μόνοι τους, στηριζόμενοι σε μία μέτρηση ή στη θεραπεία που λαμβάνει ένας συγγενής, φίλος ή γνωστός.

Συμπερασματικά, θα πρέπει να σημειωθεί πως η αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης του παγκόσμιου πληθυσμού τις τελευταίες δεκαετίες έχει αναδείξει την Οστεοπόρωση και τις επιπλοκές της ως ένα από τα μείζονα προβλήματα υγείας, με σημαντικό κοινωνικό και οικονομικό κόστος. Οι τρέχουσες εξελίξεις της έρευνας, καθώς και τα νέα διαγνωστικά, προγνωστικά και θεραπευτικά μέτρα που ανακαλύπτονται, καθιστούν την ιατρική παρακολούθηση και παρέμβαση ιδιαίτερα χρήσιμη και αποτελεσματική, τόσο σε προληπτικό, όσο και σε θεραπευτικό επίπεδο.

Οι ψυχολογικές μεταπτώσεις των ηλικιωμένων ασθενών μετά από κάταγμα ισχίου

28/1/2013

Τα κατάγματα του Ισχίου αποτελούν ένα σημαντικό πρόβλημα υγείας το οποίο σχετίζεται με τους τραυματισμούς εκ πτώσεως στους ηλικιωμένους. Στη χώρα μας ο ετήσιος αριθμός των ηλικιωμένων (άνω των 70 ετών) με κάταγμα ισχίου κυμαίνεται μεταξύ 15.000 με 20.000, ενώ περισσότερα από 450.000 κατάγματα ισχίου ηλικιωμένων ατόμων έχουμε κάθε χρόνο στην Ευρώπη. Τα κατάγματα του ισχίου μπορεί να έχουν καταστροφικές συνέπειες για τους ηλικιωμένους ασθενείς τόσο σε οργανικό όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο. Πράγματι το 70% των ασθενών αδυνατούν να επιστρέψουν στα προκαταγματικά επίπεδα λειτουργικότητας, γεγονός το οποίο εν μέρει αποδίδεται στα υψηλά ποσοστά μετεγχειρητικής κατάθλιψης. Ένα κάταγμα ισχίου αποτελεί μια απότομη και τραυματική εμπειρία που συνοδεύεται από απώλεια της ανεξαρτησίας, φυσικούς περιορισμούς, πόνο και εύκολη κόπωση, παράγοντες που επηρεάζουν τη ψυχολογία των ασθενών και δυσχεραίνουν την αποθεραπεία τους.

Οι ψυχολογικές δυσκολίες που σχετίζονται με την αίσθηση απώλειας του ελέγχου και την αναγκαιότητα προσαρμογής σε νέα δεδομένα χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής από τους ψυχολόγους ή τους ψυχιάτρους που θα κληθούν να τις αντιμετωπίσουν. Η έρευνα γύρω από τη ψυχολογία των καταγματιών ασθενών δεν έχει εξελιχθεί ιδιαίτερα, έχουν ωστόσο αποσαφηνιστεί τρία βασικά ψυχολογικά μοντέλα συμπεριφοράς τα οποία αναλύονται και η αναγνώριση των οποίων θα προσανατολίσει καλύτερα τους επαγγελματίες υγείας και τους οικείους των ασθενών στην προσέγγιση των σωματικά και ψυχολογικά καταπονημένων ηλικιωμένων ασθενών.

1ο μοντέλο συμπεριφοράς – Φοβία νέας πτώσης

Η φοβία νέας πτώσης και πιθανού επανακατάγματος μετεγχειρητικά επηρεάζει 30-50% των ηλικιωμένων που ζούνε μόνοι τους και θεωρείται αρνητικός προγνωστικός παράγοντας για την ποιότητα ζωής των ασθενών. Η εγκατάσταση της φοβίας οδηγεί σε άγχος το οποίο ο ασθενής προσπαθεί να καταστείλει περιορίζοντας την κινητικότητά του. Ωστόσο η χρόνια μείωση της κινητοποίησης μπορεί να προκαλέσει μεγάλη μυϊκή ατροφία και να αποτελέσει δευτερογενή σωματική αιτία νέου τραυματισμού (απώλεια ευστάθειας – νέα πτώση). Η εγκατάσταση και η μη καταπολέμηση της φοβίας εξασθενίζει την αυτοεκτίμηση του ατόμου το οποίο μπαίνει σε ένα φαύλο κύκλο ψυχολογικής κατάπτωσης και σωματικών επιπλοκών εκ της ακινητοποίησης.

2ο μοντέλο συμπεριφοράς – Υπερδραστηριότητα

Για πολλούς ασθενείς με κάταγμα ισχίου ο παροδικός περιορισμός της φυσικής δραστηριότητας, όπως επιβάλλεται από τα μετεγχειρητικά πρωτόκολλα ασφαλούς και αργής αποθεραπείας, αποδεικνύεται ιδιαίτερα καταπιεστικός. Απλές προφυλάξεις κατά το πρώτο μετεγχειρητικό διάστημα, όπως η αποφυγή χαμηλών καθισμάτων, σταυρώματος των ποδιών ή κάμψης του ισχίου πέρα των 90 μοιρών μπορεί να συνιστούν για τους έντονα κοινωνικούς ασθενείς ή για εκείνους που επιμένουν να μένουν μόνοι τους, μη αποδεκτές καταστάσεις. Οι ασθενείς αυτοί τείνουν να μη συμμορφώνονται με το ρυθμό και τις οδηγίες των πρωτοκόλλων αποθεραπείας αναπτύσσοντας υπερδραστηριότητα για την οποία δεν είναι από φυσικής άποψης έτοιμοι. Ως αποτέλεσμα επέρχεται συχνά υπερκόπωση ενώ αυξάνεται ο κίνδυνος νέου τραυματισμού. Η κόπωση, ή ένας νέος τραυματισμός, οδηγούν στην ακύρωση των υπερβολικών φιλοδοξιών των ασθενών αυτών και τους προσγειώνουν απότομα στην πραγματικότητα εγκαθιστώντας συχνά καταθλιπτική διάθεση και αίσθημα αυτοαπαξίωσης.

3ο μοντέλο συμπεριφοράς – Υπερβολική ανικανότητα

Βάσει αυτού του μοντέλου ο ασθενής υιοθετεί συμπεριφορά γενικότερης απραξίας υποθέτωντας πως είναι ικανός για πολύ λιγότερες δραστηριότητες από αυτές που πραγματικά μπορεί να πραγματοποιήσει. Οι ασθενείς αυτοί έχουν την τάση να μεταφράζουν την παροδική μετεγχειρητική συμπτωματολογία (αδυναμία άμεσης πλήρους φόρτισης, διαλείπων άλγος από το χειρουργικό τραύμα κ.α.) ως απότοκη φυσιολογικής γήρανσης και κατά συνέπεια παραδίδονται μ’ αποτέλεσμα να απολέσουν τις αναγκαίες ψυχολογικές εφεδρείες για ν’ ανταπεξέλθουν στη φάση της αποθεραπείας. Πολλοί από αυτούς τους ασθενείς μπορεί να πάσχουν ήδη από γεροντική κατάθλιψη και ως εκ τούτου η φυσική ταλαιπωρία του τραυματισμού, του χειρουργείου και της αποθεραπείας αποτελεί την σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι της απόγνωσης, στερώντας τους από κάθε κίνητρο να ανακτήσουν την κινητικότητα και την ανεξαρτησία τους. Αυτό οδηγεί, όπως και στα προηγούμενα μοντέλα, σε έναν όλο και πιο μεγάλο φαύλο κύκλο περιορισμένης κινητικότητας – μυϊκής ατροφίας - εξάρτησης από το περιβάλλον – χαμηλής αυτοεκτίμησης.

Συμπερασματικά

Τα κατάγματα του ισχίου συνιστούν μια σημαντική νόσο των ηλικιωμένων ασθενών η συχνότητα της οποίας αυξάνει γεωμετρικά με την ηλικία. Έχει υπολογιστεί πως μόνο των 30% των ασθενών θα προσεγγίσουν τα προκαταγματικά επίπεδα κινητικότητας ενώ ακόμη πιο συγκλονιστικό είναι το γεγονός πως το 50% των ασθενών αποβιώνει εντός διετίας από την επέμβαση για λόγους απώτερων επιπλοκών οι οποίες σχετίζονται με τη μειωμένη κινητικότητα. Η γνώση των προαναφερθέντων μοντέλων συμπεριφοράς μπορεί να βελτιώσει αισθητά τον τρόπο αντιμετώπισης των ασθενών αυτών. Τα γεγονός μάλιστα της υποστελέχωσης των χειρουργικών κλινικών με ψυχολόγους καθιστά σημαντική την γνώση των μοντέλων και την αντίστοιχη προσέγγιση των ασθενών και από τους άλλους επαγγελματίες υγείας (πέραν των ψυχολόγων) καθώς και από τους οικείους των ασθενών. Ο στόχος της προσέγγισης των ασθενών θα πρέπει να είναι η αύξηση του αισθήματος της επάρκειας και της αυτοεκτίμησης και τη διατήρησης αυτοελέγχου καθ’ όλη τη διάρκεια της αποθεραπείας. Η συνεργατική προσέγγιση της κατάστασης μαζί με τον ασθενή είναι απαραίτητη για την αναγνώριση και καταπολέμηση όλων των τυχόν γνωσιακών ή συμπεριφεριολογικών παραγόντων που συντηρούν τη ψυχολογική αναστάτωση. Εάν οι ίδιοι οι ασθενείς γνωρίζουν τους παράγοντες που ενδεχομένως καθυστερούν τη μετεγχειρητική πρόοδό τους θα έχουν καλύτερη κατανόηση σχετικά με την προσπάθεια που θα πρέπει να καταβάλλουν. Η εξ’ αρχής ενημέρωση του ασθενούς σχετικά με τα προσδοκώμενα οφέλη της αποθεραπείας και το ρυθμό κινητοποίησης και ανεξαρτητοποίησης είναι σημαντική ώστε να τεθούν και να επιτευχθούν ρεαλιστικοί στόχοι.

Νικόλαος Λασανιάνος MD, PhD, MSc
Ορθοπαιδικός Χειρουργός
Μελίνας Μερκούρη 20, Νέο Ηράκλειο – 14122
2102828175, 6978845860
Email: [email protected]
Site:www.lasanianos.gr

Η οστεοπόρωση της κύησης και της γαλουχίας

28/12/2012

Η Οστεοπόρωση αποτελεί νόσο η οποία χαρακτηρίζεται από απώλεια της φυσιολογικής πυκνότητας των οστών, τα οποία γίνονται αδύνατα και εύθραυστα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τη μείωση της αντοχής τους και συνεπακόλουθα τον κίνδυνο κατάγματος, είτε με ήπιο τραυματισμό είτε και αυτόματα. Η Οστεοπόρωση, συνήθως αφορά ηλικιωμένες γυναίκες και αποδίδεται στη μείωση των επιπέδων των οιστρογόνων στο γυναικείο οργανισμό μετά την εμμηνόπαυση. Ωστόσο, εκτός από τις ηλικιωμένες γυναίκες η οστεοπόρωση μπορεί να αφορά τόσο τον αντρικό πληθυσμό, όσο και τον νεανικό γυναικείο πληθυσμό σε ορισμένες περιπτώσεις.

Μία όχι ιδιαίτερα διαδεδομένη, αλλά δυνητικά επικίνδυνη κατάσταση, που αφορά τις νέες προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες είναι η Οστεοπόρωση της Κύησης και της Γαλουχίας. Η κατάσταση αυτή αφορά τη μείωση της οστικής πυκνότητας των εγκύων γυναικών. Είναι κατάσταση αντιστρεπτή και στην συντριπτική πλειονότητα των γυναικών οι μεταβολές τις οστικής πυκνότητας είναι τόσο μικρές που αφενός δε δημιουργούν κανένα πρόβλημα, αφ’ ετέρου δεν ανιχνεύονται. Υπάρχει ωστόσο ένα υποσύνολο γυναικών στις οποίες οι μεταβολές της οστικής πυκνότητας κατά το διάστημα της κύησης ή της γαλουχίας είναι τέτοιες, που μπορεί να εγκαταστήσουν Οστεοπόρωση και ακόμα χειρότερα να οδηγήσουν στη δημιουργία οστεοπορωτικών καταγμάτων με κύρια εντόπιση την σπονδυλική στήλη.

Πολλές φορές ο πόνος στη μέση που μπορεί να συνοδεύει την περίοδο της λοχείας και του θηλασμού αποδίδεται εύκολα στην κούραση λόγω των αυξημένων υποχρεώσεων της μητέρας καθώς και της συχνής άρσης του βρέφους. Έχει αποδειχτεί όμως, βάσει της βιβλιογραφίας, πως σε ορισμένες περιπτώσεις το επίμονο άλγος στη μέση (θωρακοοσφυαλγία) έχει ως αιτία την καθίζηση ενός ή περισσοτέρου εκ των σωμάτων των σπονδύλων (οστεοπορωτικά σπονδυλικά κατάγματα). Τα οστεοπορωτικά σπονδυλικά κατάγματα (λόγω της ευθραυστότητας των οστών) μπορεί να συμβούν και με σχετικά αθώες κινήσεις όπως το απλό σκύψιμο ή η χρήση της ηλεκτρικής σκούπας για παράδειγμα. Έχουν αναφερθεί και περιπτώσεις οστεοπορωτικών καταγμάτων μετά την κύηση και σε άλλες περιοχές του σκελετού, όπως το ισχίο ή ό καρπός, ωστόσο η κύρια εντόπιση είναι η σπονδυλική στήλη.

Η οστεοπόρωση της κύησης, πρωτοαναφέρθηκε προ 40 ετών περίπου. Η διάγνωση της, εξ’ αφορμής κάποιου κατάγματος, γίνεται στο τρίτο τρίμηνο της κύησης. Πολλές φορές αναφέρεται και ως οστεοπόρωση της γαλουχίας καθώς συνήθως διαγιγνώσκεται μετά τον τοκετό (περίοδος γαλουχίας). Ωστόσο ορισμένοι ερευνητές θεωρούν πως πρόκειται για παρόμοιες αλλά όχι ίδιας αιτιολογίας καταστάσεις. Δυστυχώς υπάρχει ασάφεια σχετικά με τον εντοπισμό του χρονικού σημείου εγκατάστασης της οστεοπόρωσης. Αυτό οφείλεται στο γεγονός πως η πλέον αξιόπιστη εξέταση μέτρησης της οστικής πυκνότητας κάνει χρήση ιοντίζουσας ακτινοβολίας και δεν επιτρέπεται να διενεργηθεί κατά τη διάρκεια της κύησης για λόγους πιθανής βλάβης του εμβρύου. Ωστόσο αυτός ο περιορισμός αίρεται μετά τον τοκετό και συστήνεται σε κάθε νέα μητέρα με ιστορικό πρόσφατης εγκυμοσύνης και επίμονο άλγος στη μέση να υποβάλλεται στον κατάλληλο έλεγχο. Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως η οστεοπόρωση της κύησης και γαλουχίας αφορά κυρίως την πρώτη κύηση καθώς σπάνια έχει παρατηρηθεί υποτροπή σε επόμενες κυήσεις.

Η αιτιολογία της οστεοπόρωσης της κύησης δεν έχει πλήρως διευκρινισθεί. Δεν έχει ξεκαθαριστεί αν οφείλεται μόνο σε ορμονικές μεταβολές του οστικού μεταβολισμού κατά τη διάρκεια της κύησης ή αν εμπλέκονται και ιδιοσυγκρασιακοί παράγοντες ή γενετική προδιάθεση. Θεωρητικά η νόσος αποδίδεται σε διαταραχή του ισοζυγίου του ασβεστίου του ορού των εγκύων, το οποίο καταναλώνεται για την κατασκευή του σκελετού του βρέφους. Η μείωση των αποθηκών του ασβεστίου στο μητρικό οργανισμό σε συνδυασμό με την αύξηση της νεφρικής απέκκρισης ασβεστίου εξισορροπείται εν μέρει από την αύξηση της εντερικής απορρόφησης ασβεστίου κατά το 2ο και 3ο τρίμηνο της κύησης καθώς και την αύξηση της βιταμίνης D. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να αναφερθεί πως η πλειονότητα των γυναικών που διαγνώστηκαν με οστεοπόρωση της κύησης θήλαζαν για διαστήματα από 1 εβδομάδα έως 7 μήνες. Η εξήγηση αυτής της παρατήρησης έγκειται σε 2 αιτίες: α) Την απώλεια ασβεστίου από τη μητέρα διαμέσου του μητρικού γάλατος & β) την αύξηση της προλακτίνης μετά το τοκετό που ευθύνεται για την πτώση των επιπέδων των οιστρογόνων, άρα και της προστατευτικής δράσης τους στα οστά. Παρ’ όλα αυτά μετά τον απογαλακτισμό έχει παρατηρηθεί πως η οστική πυκνότητα αποκαθίσταται στα φυσιολογικά επίπεδα.

Λόγω της ασάφειας της αιτιολογίας της νόσου και λόγω των υψηλών ποσοστών υποδιάγνωσης εξ’ αιτίας της αδυναμίας διενέργειας μέτρησης οστικής πυκνότητας κατά την κύηση ή εξ’ αιτίας της μη ανάπτυξης καταγμάτων ακόμα και σε περιπτώσεις που αναπτύχθηκε οστεοπόρωση, δεν υπάρχουν εγκεκριμένες θεραπευτικές οδηγίες (evidence based medical guides). Σε αυτό συνδράμει και ο μικρός αριθμός περιστατικών που έχουν αναφερθεί στη βιβλιογραφία. Συστήνεται η προφυλακτική λήψη σκευασμάτων ασβεστίου και βιταμίνης D σε όλες τις εγκύους. Επίσης συστήνεται η συμβουλευτική ή διαγνωστική παρέμβαση του ορθοπεδικού σας σε περίπτωση που βιώσετε έντονο και εμμένων άλγος στη μέση σας ή ακόμα χειρότερα κάποιο εμφανές κλινικά κάταγμα σε άλλο σημείο του σκελετού σας μετά τον τοκετό. Στις γυναίκες που τυχόν διαγνωστεί οστεοπόρωση της κύησης ή της γαλουχίας συστήνεται η επίσκεψη σε ιατρό ειδικό με θέματα οστεοπόρωσης (ορθοπεδικό, ενδοκρινολόγο, ρευματολόγο) καθώς η εξειδικευμένη θεραπευτική παρέμβαση χρήζει ιδιαίτερης ιατρικής εμπειρίας.

http://blog.vrisko.gr/ygeia/orthopaidikoi/osteoporosi-kiisi-galoyxia

Ο ρόλος του καπνίσματος στην υγεία των οστών

2/12/2012

Είναι επί χρόνια γνωστό πως το κάπνισμα αυξάνει τον κίνδυνο ανάπτυξης διαφόρων μορφών καρκίνου καθώς και πάσης φύσεως καρδιοαναπνευστικών νόσων. Την τελευταία τριαντακοταετία ωστόσο η έρευνα άρχισε να αποκαλύπτει και την ιδιαίτερη σχέση του καπνίσματος με την υγεία των οστών και κατ’ επέκταση με την οστεοπενία, την οστεοπόρωση καθώς και την καθυστερημένη πόρωση των καταγμάτων.

Η έρευνα έχει εστιάσει κυρίως σε μελέτες που αφορούν προ- και μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες καθώς και σε άνδρες αναζητώντας πιθανούς παθογενετικούς μηχανισμούς. Σε όλους τους πληθυσμούς (προ- και μεετεμμηνοπαυσικαές γυναίκες, άνδρες) το κάπνισμα, τόσο όσον αφορά τη βαρύτητα, όσο και όσον αφορά τη διάρκεια σχετίζεται θετικά με ελλείμματα οστικής πυκνότητας. Τα ελλείμματα αφορούν τις κύρια εξεταζόμενες περιοχές (Σπονδυλική Στήλη, Αυχένα Μηριαίου, περιφερικό άκρο Κερκίδας) αλλά και τον συνολικό σκελετό.

Διάφοροι μηχανισμοί έχουν προταθεί στην προσπάθεια να ερμηνευτούν οι διαφορές της οστικής πυκνότητας μεταξύ καπνιστών και μη καπνιστών. Παρ’ όλα αυτά μέχρι τώρα δεν έχει υπάρξει κάποια μελέτη κατάλληλα σχεδιασμένη που να παράσχει μια ξεκάθαρη απάντηση στο πως το κάπνισμα επιδρά στα οστά.

Είναι κοινά αποδεκτό ότι οι καπνιστές είναι πιο αδύνατοι και έχουν χαμηλότερη μάζα λίπους από τους μη καπνιστές. Η αιτία αυτού του συσχετισμού παραμένει απροσδιόριστη ωστόσο μπορεί απλά να ευθύνεται η μειωμένη όρεξη των καπνιστών. Οι διαφορές μέσου βάρους καπνιστών - μη καπνιστών μπορούν εν μέρει να εξηγήσουν και τις αντίστοιχες διαφορές στην οστική πυκνότητα, καθώς υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι τα χαμηλά επίπεδα λίπους αυξάνουν τις αρνητικές επιδράσεις του καπνίσματος στον σκελετό.

Υπάρχουν διάφοροι μηχανισμοί βάσει των οποίων το σωματικό λίπος μπορεί να επηρεάζει την οστική πυκνότητα. Για παράδειγμα η αυξημένη σωματική μάζα αυξάνει το φορτίο που δέχεται ο σκελετός παρέχοντας ερεθίσματα αυξημένης οστεογένεσης στου μη καπνίζοντες (που όπως είπαμε έχουν μεγαλύτερο μέσο όρο σωματικού βάρους). Επίσης το σωματικό λίπος πιθανόν παρέχει το υπόστρωμα εξω-ωοθηκικού μεταβολισμού ανδρογόνων σε οιστρογόνα τα οποία δρουν προστατευτικά ως προς την οστική απώλεια. Πιθανή συμμετοχή στον συσχετισμό σωματικού βάρους και οστικής πυκνότητας να έχει και η ορμόνη λεπτίνη που παράγεται στα λιποκύτταρα και θεωρείται βοηθά στην αύξηση της οστικής πυκνότητας. Κατά συνέπεια στους καπνιστές που διατηρούν μειωμένο απόθεμα λίπους τα επίπεδα της λεπτίνης διατηρούνται χαμηλά επηρεάζοντας αρνητικά την οστική πυκνότητα.

Άλλες θεωρίες που προσεγγίζουν τον συσχετισμό χαμηλής οστικής πυκνότητας και καπνίσματος σχετίζονται με την ηλικία εμμηνόπαυσης η οποία στις καπνίστριες φαίνεται να συμβαίνει έως και 2 χρόνια νωρίτερα υποδεικνύοντας προεμμηνοπαυσιακή ωοθηκική δυσλειτουργία. Η παραγωγή και η προστατευτική δράση των οιστρογόνων μπορεί επίσης να μειώνεται εξ’ αιτίας της αναστολής της μεταβολικής δραστηριότητας από συστατικά του καπνού όπως η νικοτίνη, η κοτινίνη και η αναβασίνη.

Συμπεράσματα

Το κάπνισμα φαίνεται πως έχει αρνητική επίδραση την οστική μάζα ανεξαρτήτως από την τυχόν επικουρική επίδραση άλλων παραγόντων κινδύνου (ηλικία, βάρος, φύλο, εμμηνόπαυση). Η επίδραση αυτή είναι ορατή τόσο στις σκελετικές περιοχές που πλήττονται συχνότερα από την οστεοπόρωση (Ισχίο, Οσφυική μοίρα Σπονδυλικής Στήλης, Αντιβράχιο), όσο και σε οποιαδήποτε εστία κατάγματος που μπορεί να εμφανίσει καθυστερημένη πώρωση ή ψευδάρθρωση. Παρ’ όλο όμως το γεγονός ότι το κάπνισμα αποτελεί παράγοντα κινδύνου οστικής απώλειας, οι σχετικοί παθογενετικοί μηχανισμοί δεν έχουν γίνει πλήρως κατανοητοί.

Η αρνητική επίδραση του καπνού φαίνεται να είναι δόσοεξαρτώμενη και εν μέρει αντιστρέψιμη. Παρ’ ότι η προσπάθεια αντιμετώπισης της απώλειας οστικής μάζας στους καπνιστές πρέπει να κατευθύνεται προς τη φαρμακολογική αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης, όπως άλλωστε και στο γενικό πληθυσμό, η ενθάρρυνση διακοπής του καπνίσματος σε συνδυασμό και με άλλες αλλαγές του τρόπου ζωής (άσκηση, διατροφή) οφείλουν να αποτελούν μέρος κάθε θεραπευτικού προγράμματος.

Νικόλαος Λασανιάνος, MD, PhD, MSc
Χειρουργός Ορθοπαιδικός Τραυματολόγος
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών
Συνεργάτης Νοσοκομείου Ερρίκος Ντυνάν
www.lasanianos.gr

Αρθροπλαστική ισχίου ελάχιστης επεμβατικότητας

25/10/2012

Η χειρουργική τεχνική της Ολικής Αρθροπλαστικής του Ισχίου συνίσταται στην αφαίρεση μίας αρθριτικής ή κατεστραμμένης, άρθρωσης και στην αντικατάσταση της με μία τεχνητή μεταλλική άρθρωση.

H Ολική Αρθροπλαστική καθίσταται απαραίτητη στη ζωή πολλών ανθρώπων καθ’ ότι η εκφύλιση, λόγω ηλικίας κυρίως αλλά και άλλων παραγόντων, της άρθρωση του ισχίου, οδηγεί σε έντονο πόνο κυρίως κατά τη βάδιση αλλά και την ηρεμία καθώς και δυσκαμψία στις κινήσεις του ισχίου. Επίσης λόγω της καταστροφής του ισχίου μπορεί να συμβεί βράχυνση του σκέλους και ανισκοσκελία. Κύρια ένδειξη για αρθροπλαστική του ισχίου έχουν οι ασθενείς με Εκφυλιστική Οστεοαθρίτιδα, Ρευματοειδή Αρθρίτιδα, Συγγενές Εξάρθρημα του Ισχίου και Άσηπτη Νέκρωση της κεφαλής του μηριαίου.

Υπάρχουν διάφορες τεχνικές και προσπελάσεις για την αρθροπλαστική του Ισχίου. Μέχρι πρόσφατα οι χειρουργικές προσπελάσεις περιελάμβαναν τη διατομή λειτουργικών μυών, γεγονός που ορισμένες φορές καθιστούσε το λειτουργικό αποτέλεσμα επισφαλές. Σήμερα πλέον έχουν επικρατήσει οι ελάχιστης επεμβατικότητας τεχνικές με τομές μικρού μήκους.

Πρόκειται για ατραυματικές τεχνικές κατά της οποίες δε γίνονται διατομές μυών και χάριν στις οποίες ελαχιστοποιείται η απώλεια αίματος και εξασφαλίζεται η άμεση κινητοποίηση του ασθενούς ακόμα και λίγες ώρες μετά το χειρουργείο. Η πολύ μικρή τομή που γίνεται με την τεχνική ελάχιστης επεμβατικότητας καθώς και η χρήση ειδικών εργαλείων που επιτρέπει τη διατήρηση όλων των μυϊκών ομάδων του Ισχίου επιτρέπουν ένα αναίμακτο χειρουργείο και την ταχύτατη και χωρίς πόνο κινητοποίηση του ασθενούς.

Πλεονεκτήματα τεχνικών Ολικής Αρθροπλαστικής Ισχίου ελάχιστης επεμβατικότητας

Η Αρθροπλαστική Ισχίου Ελάχιστης Επεμβατικότητας μπορεί να έχει τα εξής πλεονεκτήματα σε σχέση με τις συμβατικές τεχνικές:

● Μικρή τομή δέρματος χωρίς επίπονες διατομές μυών (όπως γίνεται στις συμβατικές τεχνικές).

● Αποφυγή χωλότητας μετεγχειρητικά. Η προστασία μυών και νεύρων με αυτή την τεχνική επιτρέπει στον ασθενή να βαδίζει χωρίς να κουτσαίνει.

● Μειωμένος μετεγχειρητικός πόνος.

● Ελάχιστός κίνδυνος εξαρθρήματος ισχίου μετεγχειρητικά.

● Ελάχιστη απώλεια αίματος.

● Μειωμένος χρόνος νοσηλείας.

● Γρηγορότερη αποκατάσταση. Η βάδιση του ασθενούς μπορεί να ξεκινήσει την ίδια μέρα με το χειρουργείο ενώ η επαναφορά στις καθημερινές δραστηριότητες είναι ταχύτατη. Υπάρχουν ασθενείς που είναι σε θέση να οδηγούν ξανά 8-10 ημέρες μετά το χειρουργείο.

Νικόλαος Λασανιάνος, MD, PhD, MSc
Χειρουργός Ορθοπαιδικός Τραυματολόγος
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών
Συνεργάτης Νοσοκομείου Ερρίκος Ντυνάν
www.lasanianos.gr

Ο Γιατρός

Ο Νίκος Λασανιάνος είναι Ορθοπαιδικός Χειρουργός Τραυματολόγος. Είναι πτυχιούχος της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Ολοκλήρωσε την 6ετή ειδικότητα στην Α’ Ορθοπαιδική Κλινική του Θεραπευτηρίου Ευαγγελισμός όπου και εργάστηκε μετέπειτα ως Επιμελητής Β’. Πέρα από την Χειρουργική Ορθοπαιδική Τραυματολογία και τη ψυχρή Ορθοπαιδική έχει εκπαιδευτεί στη Μικροχειρουργική και σε παθήσεις της Άκρας Χειρός, καθώς και στην Ορθοπαιδική Παίδων. Έχει μετεκπαιδευθεί στην Πανεπιστημιακή κλινική Χειρουργικής Ορθοπαιδικής & Τραυματολογίας του Πανεπιστημίου του Leeds της Μεγάλης Βρετανίας όπου εργάστηκε ως Specialist Registrar και της οποίας παραμένει επιστημονικός συνεργάτης. Έχει διατελέσει εκπαιδευτής του πειραματικού εργαστηριού Μικροχειρουργικής του Θεραπευτηρίου Ευαγγελισμός.
Έχει δημοσιεύσει 13 άρθρα σε ελληνικά και 37 άρθρα σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά. Έχει παρουσιάσει 134 εργασίες σε Ελληνικά ή Διεθνή συνέδρια Ορθοπαιδικής, Τραυματολογίας, Πλαστικής Χειρουργικής και Ακτινολογίας.
Ο Νικόλαος Λασανιάνος είναι Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και κάτοχος τίτλου Μεταπτυχιακών Σπουδών του ίδιου ιδρύματος

Προϋπηρεσία:
- Specialist Registrar στην Πανεπιστημιακή κλινική Χειρουργικής Ορθοπαιδικής & Τραυματολογίας του
Πανεπιστημίου του Leeds της Μεγάλης Βρετανίας
- Επιμελητής Β’ στην Α’ Ορθοπαιδική κλινική του θεραπευτηρίου «Ευαγγελισμός».

Εκπαίδευση:

Παρακολούθηση 51 Ελληνικών και Διεθνών Συνεδρίων - Σεμιναρίων ως εκπαιδευόμενος και συμμετοχή σε 8 Συνέδρια-Σεμινάρια ως εκπαιδευτής

Ειδικότητα:
- Α’ Ορθοπαιδική κλινική ΓΝΑ «Ευαγγελισμός»
- Κλινική Μικροχειρουργικής και Άκρας Χειρός ΓΝΑ «ΚΑΤ»
- Α’ Παιδο-ορθοπαιδική κλινική νοσοκομείου Παίδων «Π & Α Κυριακού»

Σπουδές:
Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
Παρούσα θέση

- Συνεργάτης νοσοκομείου «Ερρίκος Ντυνάν»

- Μέλος Ιατρικών Οργανισμών:
Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών (2000)
Ελληνικής Αρθροσκοπικής Εταιρείας (2007)
General Medical Council Μεγάλης Βρετανίας (2008)
Osteosynthesis & Trauma Care Hellas (2010)
AO Research Review Commission (2010)
Ελληνικής Εταιρείας Χειρουργικής Ορθοπαιδικής και Τραυματολογίας (2011)
Tμήματος Ενδομυελικών Ηλώσεων της ΕΕΧΟΤ (2012)
International Dictionary of Professionals (2012 Ed.) του American Biographical Institute
Διδακτορική Διατριβη

“Συγκριτική εμβιομηχανική μελέτη συστημάτων ενδομυελικής ήλωσης και εσωτερικής οστεοσυνθεσης με πλάκα και βίδες για τα ενδαρθρικά κατάγματα της εγγύς κνημιαίας μετάφυσης.”

Μεταπτυχιακός Τίτλος Σπουδών

Μεταβολικά Νοσήματα των Οστών - “Η εφαρμογή της ενδομυελικής ήλωσης σε οστεοπορωτικούς ασθενείς. Τεχνικές τροποποιήσεις και εμβιομηχανικά χαρακτηριστικά.”

Διεθνείς Δημοσιεύσεις

Οccult acetabulum fracture. A case report. Mouzopoulos G, Lasanianos N, Mouzopoulos D, Tzurbakis M, Georgilas I. Emerg Radiol. 2008 Nov;15(6):437-9

Acute renal failure due to rhabdomyolysis after proximal humerus fracture associated with axillary artery rupture. G.Mouzopoulos, N.Lasanianos, D.Mouzopoulos, G.Batanis, M.Tzurmbakis, I.Georgilas. Int Urol Nephrol. 2008;40(3):855-8

The use of Freeze-Dried cancellous allograft in the management of depressed tibial plateau fractures. N.Lasanianos, G.Mouzopoulos, C.Garnavos. Injury. 2008 Oct;39(10):1106-12

An unusual case of elbow dislocation. N.Lasanianos, C.Garnavos. Orthopedics. 2008 Aug;31(8):806

Axillary artery injury associated with proximal humerus fractures. G.Mouzopoulos, N.Lasanianos, D.Μouzopoulos, M.Tzourbakis, I.Georgilas. Vasa. 2008 Aug;37(3):274-7

An undiagnosed bilateral anterior shoulder dislocation after a seizure: a case report. N.Lasanianos, G.Mouzopoulos. Cases J. 2008 Nov 21;1(1):342

Hip screw lateral migration with no cut-out or non-union implication: a case report. N.Lasanianos, G.Mouzopoulos, I.Georgilas. Cases Journal 2009, 2:6419

A new modular nail for the diaphyseal fractures of the humerus. C.Garnavos, N.Lasanianos, N.Kanakaris, C.Arnaoutoglou, V.Papathanasopoulou, T Xenakis. Injury 2009 Jun;40 (6):604-10.

Peroneus longus acute calcific tendinitis: a case report. G.Mouzopoulos, N.Lasanianos, G.Nikolaras, M.Tzourbakis. Cases Journal 2009, 2:7453

An Occult Acetabular Fracture Preceding a Femoral Neck Fracture. N.Lasanianos, N.Kanakaris, PV.Giannoudis. Orthopedics. 2009 Aug;32(8):806

Application of BMP-7 to femoral non-unions: A 4-year old multicenter experience. N.K.Kanakaris, N.Lasanianos, GM.Calori, R.Verdonk, T.J.Blokhuis, P.Cherubino, P.De Biase, P.V.Giannoudis. Injury 40 Suppl 3: S54-S61 Dec

Fascia iliaca block prophylaxis for hip fracture patients at risk for delirium. A randomized placebo-controlled study. G.Mouzopoulos, G.Vasiliadis, N.Lasanianos, G.Nikolaras, E.Morakis, M.Kaminaris. J Orthop Traumatol. 2009 Aug 19

Intramedullary Nailing as a 'Second Hit' Phenomenon in Experimental Research: Lessons Learned and Future Directions. N.Lasanianos, N.Kanakaris, P.V.Giannoudis. Clin Orthop Relat Res. 2010 Sep;468(9):2514-29. Epub 2009 Dec 10. Review.

A humeral shaft fracture complicated with anterior shoulder dislocation in a young male treated with modified Intramedullary nailing prior to reduction: a case report. K.Kazakos, S.Paraschou, NG.Lasanianos, D.Verettas, DN.Lyras. Cases Journal 2009, 2:9075

Intramedullary nailing of combined / extended fractures of the humeral head and shaft. C.Garnavos, N.Lasanianos. J Orthop Trauma. 2010 Apr;24(4):199-206

Deep wound infection after a trochanteric fracture internal fixation presenting with hip dislocation: a case report. Tzurbakis M, Morakis E, Mouzopoulos G, Lasanianos N, Georgilas I. Cases J. 2010 Jan 12;3(1):19.

Current management of long bone large segmental defects. Lasanianos NG, Kanakaris NK, Harris N, Giannoudis PV. Orthopaedics and Trauma. April 2010 24;2 p.149-163

Ipsilateral floating second metatarsal and ankle fracture dislocation: complications and outcome of a rare type of injury. Lasanianos NG, Kanakaris NK, Harris N, Giannoudis PV. Orthopedics. 2010 May 12;33(5).

Early mobilization after uncomplicated medial Subtalar Dislocation provides successful functional results. Lasanianos N, Lyras DN, Mouzopoulos G, Tsutseos N, Garnavos C. J Orthop Traumatol. 2011 Feb 10.

Second hit phenomenon: Existing evidence of clinical implications. Lasanianos NG, Kanakaris NK, Dimitriou R, Pape HC, Giannoudis PV. Injury. 2011 Apr 1.

The management of complex fractures of the proximal tibia with minimal intra-articular impaction in fragility patients using intramedullary nailing and compression bolts. Garnavos C, Lasanianos NG. Injury. 2011 Apr 12.

Compartment syndrome following lower limb arthroplasty: a review. Lasanianos NG, Kanakaris NK, Roberts CS, Giannoudis PV. Open Orthop J. 2011;5:181-92. Epub 2011 May 18.

Proximal tibia fractures and intramedullary nailing: The impact of nail trajectory to varus/valgus deformity. Garnavos C, Lasanianos N. Injury. 2011 Jun 3.

Spontaneously Healed Pathologic Fracture over a Critical-Size Calcaneal Cyst. Nikolaos G. Lasanianos, Ioannis Spanos, Aggeliki Papaioannou, and Elisavet Paneri. Case Reports in Medicine, vol. 2011, Article ID 861094, 2011.

Retrograde nailing and compression bolts in the treatment of type C distal femoral fractures. Garnavos C, Lygdas P, Lasanianos NG. Injury. 2012 Apr 23.

Easy to remember and use: A new classification system for long bone fractures supplementing the AO/OTA classification. C.Garnavos, NK.Kanakaris, NG. Lasanianos, P.Tzortzi, RM.West. Orthopedics. 2012.
Τα προαναφερόμενα άρθρα έχουν 90 Citations (Σεπ.’12) καθώς το υλικό τους έχει χρησιμοποιηθεί για την συγγραφή αντίστοιχου αριθμού επιστημονικών ερευνών παγκοσμίως.
Διεθνείς Δημοσιεύσεις εργασιών supplements

Factors influencing pressure ulcers in patients after hip fracture. Mouzopoulos G, Lasanianos N, Nikolaras G, Morakis M, Kaminaris M, Georgilas I. Journal of Orthopaedics and Traumatology, 2007;(8)S1:97.

Hip abductor tendinitis in footballers after ACL reconstruction. Mouzopoulos G, Lasanianos N, Morakis M, Mouzopoulos D, Nikolaras G, Tzurbakis M. Journal of Orthopaedics and Traumatology, 2007;(8)S1:98.

CPK levels resemplence in patients who have experienced heavy heart attack and hip fracture surgery. Mouzopoulos G, Lasanianos N, Morakis M, Nikolaras G, Tzurbakis M. Journal of Orthopaedics and Traumatology, 2007;(8)S1:101.

High lumbago combined with antalgic scoliosis in children. Aneurysmatic cyst of the sacral bone as a cause for it. Mouzopoulos G, Lasanianos N, Morakis M, Nikolaras G, Tzurbakis M. Journal of Orthopaedics and Traumatology, 2007;(8)S1:103.

Intramedullary nailing of the shafts of both femurs and tibias. Lasanianos N, Mouzopoulos G, Kouloumentas P, Garnavos C. Journal of Orthopaedics and Traumatology, 2007;(8)S1:108

Traumatic anterior shoulder dislocation with concomitant both tuberosities fractured and axillary nerve paresis. Difficulties to retain reduction. Mouzopoulos G, Lasanianos N, Mouzopoulos D, Nikolaras G, Morakis M, Tzurbakis M. Journal of Orthopaedics and Traumatology, 2007;(8)S1:109

A spiral tibial fracture combined with a hidden posterior malleolus fracture. Preoperative planning and intraoperative alterations. Lasanianos N, Mouzopoulos G, Nikolaras G, Garnavos C. Journal of Orthopaedics and Traumatology, 2007;(8)S1:109.

Treatment of the femur periprosthetic fractures with Dall-Miles plate. Lasanianos N, Mouzopoulos G, Morakis M, Garnavos C. Journal of Orthopaedics and Traumatology, 2007;(8)S1:109.

The use of condylar bolts and intramedullary nailing in the treatment of intra-articular proximal tibial fractures. Lasanianos N, C.Kokoroghiannis, C.Garnavos. Injury Vol 40 Supp 2 Sept 2009 Page S14-S15

Biological enhancement of aseptic femoral non-unions with BMP7: A multicenter experience NK.Kanakaris, GM.Calori, Lasanianos N, R.Verdonk, P.Cherubino, TJ.Blokhuis, P.DeBiase, and PV.Giannoudis. J Bone Joint Surg Br 2011;93-B 355-356

Intramedullary nailing of combined / extended fractures of the humeral head and shaft. C.Garnavos, Lasanianos N, V.Lakka, M.Morakis, G.Sinnis, and K.Papagiannakos. J Bone Joint Surg Br 2011;93-B 364
Δημοσιεύσεις σε Ελληνικά επιστημονικά περιοδικά

Kακώσεις της κατώτερης αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης. (Μέρος 1ο). Μουζόπουλος Γ, Λασανιάνος Ν, Βασιλειάδης Γ, Μουζόπουλος Δ, Τζουρμπάκης Μ, Γεωργιλάς Ι. Medical Spectrum, Οκτ-Δεκ.2007

Kακώσεις της κατώτερης αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης. (Μέρος 2ο ). Μουζόπουλος Γ, Λασανιάνος Ν, Βασιλειάδης Γ, Μουζόπουλος Δ, Τζουρμπάκης Μ, Γεωργιλάς Ι. Medical Spectrum, Ιαν-Φεβ.2008

Ο απλός ακτινολογικός έλεγχος κατά τη μετεγχειρητική παρακολούθηση των ολικών αρθροπλαστικών επεμβάσεων του Ισχίου (Μέρος 1ο). Λασανιάνος Ν, Μουζόπουλος Γ, Μοράκης Ε, Γεωργιλάς Ι. Medical Spectrum 2007, Μάιος-Ιούνιος 2008

Ο απλός ακτινολογικός έλεγχος κατά τη μετεγχειρητική παρακολούθηση των ολικών αρθροπλαστικών επεμβάσεων του Ισχίου (Μέρος 2ο). Λασανιάνος Ν, Μουζόπουλος Γ, Μοράκης Ε, Γεωργιλάς Ι. Medical Spectrum 2007, Ιούλ.-Αύγ. 2008

Χειρουργική αντιμετώπιση & Λειτουργική αποκατάσταση καταγμάτων προσθίας - οπισθίας κολώνας. Ανάλυση 13 περιστατικών σε διάρκεια 4 ετών. Τζουρμπάκης Μ, Λασανιάνος Ν, Νικολάρας Γ, ΜουζόπουλοςΓ, Μοράκης Μ. Ορθοπαιδική 2007;20 Suppl: 48

H σημασία διάφορων βιοχημικών δεικτών στην πρόγνωση της επιβίωσης μετά από κάταγμα ισχίου. Mουζόπουλος Γ, Λασανιάνος Ν, Τσεμπελή Α, Καταή Ε, Τζουρμπάκης Μ. Ορθοπαιδική 2007;20 Suppl: 87

Παράγοντες που επηρεάζουν τη διάρκεια νοσηλείας μετά διατροχαντήριο κάταγμα ισχίου. Mουζόπουλος Γ, Λασανιάνος Ν, Μοράκης Ε, Νικολάρας Γ, Τζουρμπάκης Μ. Ορθοπαιδική 2007;20 Suppl: 88

Συγκριτική μελέτη της διακύμανσης των επιπέδων της CPK σε ασθενείς με οξύ έμφραγμα μυοκαρδίου και σε χειρουργημένους ασθενείς για κάταγμα ισχίου. Mουζόπουλος Γ, Τσεμπελή Α, Λασανιάνος Ν, Καταή Ε, Τζουρμπάκης Μ. Ορθοπαιδική 2007;20 Suppl: 62

Συνοδές ενδοκοιλιακές και ενδοθωρακικές κακώσεις σε ασθενείς με κάταγμα πυέλου. Mουζόπουλος Γ, Σταματάκος Μ, Μοράκης Ε, Λασανιάνος Ν, Τζουρμπάκης Μ. Ορθοπαιδική 2007;20 Suppl: 86

Διαφυγούσα διάγνωση αμφοτερόπλευρου προσθίου εξαρθρήματος ώμου σε επιληπτικούς ασθενείς. Ν.Λασανιάνος, Γ.Μουζόπουλος, Ε.Μοράκης, Γ.Νικολάρας, Μ.Τζουρμπάκης. Aρχεία Ελληνικής Ιατρικής;25 Suppl: 159

Εκλεκτικός εμβολισμός αιμορραγούντος αγγείου μετά απο ενδομυελική ήλωση ΔΤΧ κατάγματος. Ν.Λασανιάνος, Γ.Μουζόπουλος, Ε.Μοράκης, Γ.Νικολάρας, Ι.Γεωργιλάς. Aρχεία Ελληνικής Ιατρικής;25 Suppl: 74

Σύγκριση ταχείας και καθυστερημένης κινητοποίησης του αγκώνα μετά από απλά εξαρθρήματα. Ν.Λασανιάνος, Γ.Μουζόπουλος, Ε.Μοράκης, Γ.Νικολάρας, Χ.Γαρνάβος. Aρχεία Ελληνικής Ιατρικής;25 Suppl: 72

Επιδημιολογική μελέτη καταγμάτων. Ενδιαφέροντα συμπεράσματα για την εκπαίδευση ειδικευόμενων ιατρών στην ορθοπαιδική τραυματιολογία. Γ.Μουζόπουλος, Ν.Λασανιάνος, Ε.Μοράκης, Γ.Νικολάρας, Μ.Τζουρμπάκης. Aρχεία Ελληνικής Ιατρικής;25 Suppl: 161

  • 2006 1st Annual Seminar for Distal Radius Fractures Trimed bioskills workshop on Internal Fixation of Distal Radius Fractures
  • 2007 Οrthofix Course & Workshop of Internal and/or External Fixation, Orthofix Company, Verona– Italy.
  • 2008 International Trauma Symposium, Barcelona-Spain.
  • 2008 Master Class on Long Bone Non-Unions: Current aspects of management, Leeds-U
  • 2009 Osteosynthesis & Trauma care seminar “Principles of Clinical Research”, Athens - Greece.
  • 2009 AO Principles in Operative Fracture Management Course for Surgeons, Leeds – UK.
  • 2009 2nd Master Class of Long Bone Nοn-Unions: Current Aspects of Management, Leeds – UK.
  • 2010 Αdvanced Trauma Life Support Course of American College of Surgeons
  • 2010 2nd International Symposium of Complex Upper Extremity Trauma Course. OTC Hellas, Athens - Greece.
  • 2011 OTC Advanced Course on Fragility Fractures, Gothenburg – Sweeden.
  • 2011 AO Advances in Operative Fracture Management Course for Surgeons, Leeds – UK.
 
*Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 19 παρ. 2 και 3 του Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας (Ν. 3418/2005) ο ιατρός μπορεί να παρέχει τις υπηρεσίες του χωρίς αμοιβή ή με μειωμένη αμοιβή σε ειδικές κατηγορίες ασθενών, με βάση κριτήρια, που είναι κοινωνικώς πρόσφορα, παραδεκτά και σύμφωνα με το βαθύτερο ανθρωπιστικό χαρακτήρα του ιατρικού επαγγέλματος. Επίσης ιατρός παρέχει τις υπηρεσίες του χωρίς αμοιβή στους συναδέλφους του και στους συγγενείς προς τους οποίους αυτοί έχουν νόμιμη υποχρέωση, καθώς και στους φοιτητές της ιατρικής. Η αναγραφή ποσοστού έκπτωσης ή ειδικών προσφορών ανήκουν στη διακριτική ευχέρεια του ιατρού. Αναζήτηστε πληροφορίες στο προφίλ του.

**Σύμφωνα με την σύμβαση που έχουν οι ιδιώτες ιατροί με τον ΕΟΠΥΥ, υποχρεούνται να δέχονται στο ιδιωτικό τους ιατρείο όλες τις ημέρες της εβδομάδας τους ασθενείς του ΕΟΠΥΥ και να τους εξετάζουν, να συνταγογραφούν και να παραπεμπτικογραφούν εντελώς δωρεάν μέχρι του αριθμού των 200 ασθενών τον μήνα. Ρωτήστε τον ιατρό σας με εμαιλ ή τηλέφωνο εκ των προτέρων για το εάν θα υπάρχει οικονομική επιβάρυνση (εάν έχει συμπληρώσει το πλαφόν). Οι συμβεβλημένοι γιατροί του ΕΟΠΥΥ δεν δικαιούνται καμία επιπλέον αμοιβή από τους δικαιούχους, για τους πρώτους 50 ασθενείς που εξετάζουν κάθε εβδομάδα και για τους 200 του μήνα.

*** O ιατρός παρέχει εθελοντικά τις υπηρεσίες του σε αποδεδειγμένα ανασφάλιστους συμπολίτες μας ώστε μέσω του NowDoctor.gr να δέχεται και να εξετάζει αποκλειστικά στα πλαίσια του γνωστικού αντικειμένου της ειδικότητάς του αποδεδειγμένα ανασφάλιστους συμπολίτες μας με τη συνδρομή του Ιατρείου Κοινωνικής Αποστολής σε προκαθορισμένες ημέρες και ώρες σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 19 παρ. 2 του Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας.